Każdy ma taką junk drawer, czyli szufladę z rzeczami, których nie da się przydzielić do żadnej kategorii. Jestem przekonana, że nawet minimaliści taką mają. Szuflada, półka czy nawet szafka przedmiotów wymaganych do bycia pod ręką lub takich nagle znalezionych w kieszeni. Miejsce, gdzie lądują pierdoły ze stołu, kiedy przychodzą goście. Miejsce, do którego ogarnięcia zabieramy się jak pies do jeża.
W naszej junk drawer w tym momencie znajdują się jeszcze niewpisane do ewidencji wydatków paragony, latarka, miarka, centymetr, przepis na kajmakowe muffinki, taśma klejąca, złamany ołówek i morze długopisów. Do tego kilka różnych taśm washi, jakieś spinacze i zszywki, linijka z widoczkami Paryża, baterie (ale czy działają?) i klej. Ten zestaw prawie przypadkowych przedmiotów to i tak nic w porównaniu z tym, co w tej szufladzie było kiedyś. Przyrzekam, że robię jej cykliczne przeglądy, ale już nie umiem ograniczyć tych zasobów. Walka z długopisami jest jak walka z wiatrakami – pozbędę się kilku, nagle przyjdą nowe ze szkolenia, od mamy, od przedstawiciela handlowego. Spinaczy prawdopodobnie starczy nam do końca życia, bo prawdę mówiąc ile dokumentów zwykły człowiek spina na potrzeby prywatne?
Wymienione przeze mnie rzeczy teoretycznie układają się w spójną kategorię “przybory biurowe”, ale co tam robi przepis na muffinki? A paragony? Gdzie trzymać paragony? A czy baterie to też biuro? Aj, lubimy kategoryzować. Lubimy, bo przydzielanie do kategorii to naturalna funkcja naszego mózgu, usprawnia nasze procesy myślowe, pomaga wydzielić to, co ważne. Naturalnym więc jest też tzw. szufladkowanie, czyli dopasowanie osób do konkretnej grupy społecznej na podstawie nawet jednej cechy. Tak często w historiach moich Gości pojawia się zdanie, że nie lubią przyczepiania etykietki minimalisty, bo nie chcą być szufladkowani, a jednak często ulegają takiemu uproszczeniu. Tak po prostu łatwiej. Łatwiej nazwać kogoś, kto pragnie mieć mniej minimalistą niż poszukiwaczem prostoty, a to, że minimalistą będzie i ten, kto ma regał pełen książek, i ten, kto nie będzie miał żadnej, to już inna sprawa. Kategorie mają przecież często rozmyte granice i każdy z nas będzie je określał według własnego doświadczenia i postrzegania świata. (Jakby ktoś miał wątpliwości, to pisanie pracy magisterskiej z językoznawstwa kognitywnego przydaje się do pisania blogowych postów na temat junk drawers).
Wnioski na dziś: jeśli czujesz się minimalistą, to nim jesteś. Jeśli ktoś uważa, że jesteś minimalistą, to też nim jesteś. Jeśli masz szufladę pełną przypadkowych rzeczy nic się nie martw, ja też taką mam i będę mieć. Bo gdzie powtykam te wszystkie paragony, gdy królowa Hiszpanii wpadnie z niezapowiedzianą wizytą?
